Merhabalar^^
Ve yeni yılın ilk kitap yorumu ve ilk bitirdiğim kitabı oluyor kendisi. Yılın sonunda başlamıştım, hatta hemen bitecek bir kitaptı ama olmadı. Dün gece hedef koyup bitirdim çok şükür. :)
İlk kitabı geçen aylarda pdf olarak okumuştum, kitap aslında ben de vardı ama kolide kala kala bir garip olmuş. O yüzden oradan okumadım. Bunu da pdf olarak devam edecektim ama baktım uygun fiyata satılıyor hemen aldım ve kitap film afişi şömizli geldi iyi mi? :D Ama karton kapak olduğu için ilk defa şömizi çıkardım. :/
İlk yapacağım yorum birinci kitabı daha çok sevdim, bu eh işteydi ne yazık ki.
Çok sevgili Türk kızı, Bir önceki kitapta mevcudiyetimizin ve istikbalimizin yegâne temelinin bir koca bulmak olmadığını anlatmaya çalışmıştım hatırlarsan. O kitapta bana verilen tavsiyeleri hiç uyguladın mı bilmiyorum ama sonunda başıma neler geldiğini gördün. Şunu hiç unutma: sen belli bir yaşa gelene kadar kimileri evlen diye baskı yaparken kimileri de evlenmeni engellemek için elinden geleni ardına koymayacak! Nikâh masasına oturana kadar atlatman gereken çok badire, dahili ve harici çok bedhahların olacak.
Efsun ile Sinan en son asansörde konuşurken asansörün düşmesiyle gözlerini hastanede açarlar. İlk başta nerede olduğunu anlamayan Efsun Sinan'ın tepkisini merak eder. İşin içine yine aile girince işler karışır ama bu sefer çiftimiz bazı şeyleri halletmiştir.
Efsun artık bu saatten sonra sadece Sinan'la beraber olmak ister ama isteme, söz, nişan, düğün alışverişi, mekan, peçete vs vs. derken kafası allak bullak olur. Bir de Sinan'ın babaannesiyle tanışır ki işte o zaman görür şenliği.
Efsun'a ilk kitapta daha çok kızmıştı, burada çok üzüldüm kendisine. Çünkü tek kendisi bir sürü aile bireyi var ve hepsinden ayrı ses çıkıyor.
Üzüldüm cidden ve filmde de çok kötü olan bir sahne var. Orada Efsun'a çok hak verdim ama sonradan olanlara bakınca haklı bir karar verdiğini düşünüyorum.
Sinan hakkında yazacak çok bir şey yok açıkçası, ilk kitapta kendisini çok farklı okuduğum için burada da aynı performansı bekledim ama doğru düzgün yan yana bile gelmediler. Tamam kitap başlı başına ailelerin baskısını konu alıyor ama biraz aşk olsaydı ya.
Birinci kitapta maç sahnesi vardı, çok güzeldi ama burada o tarz bir şey yoktu. Bu sefer de filmdeki Sinan'ı sevdim iyi mi? :D
Diğer karakterlerden Efsun'un ailesine katlanamıyorum sdfghjkl Bir de Sinan'ın ailesi gelince vay halimize. O babaanne var ya o babaanne çok fenaydı. Allah düşmanımın başına bile vermesin. :D
Efsun'un babasına yapılan muameleye çok kızdım, kitapta çok kötüyken neyse ki filmde daha iyiydi.
Bazı sahnelere bakınca cidden film daha iyiydi, ben bu kitapta bunu hissettim.
Sonrasında kız kardeşlerde kitapta çok garipti, aşırı s*lak göstermişler ama filmde yine iyilerdi. :D
O yüzden diyorum ya film daha iyiydi. :) Normalde birinci filmi daha çok severim ama bu kitabı okuduktan sonra filmi bir tık daha çok sevmeye başladım.
Tabii oyunculara bakınca onlarda çok iyi rollerini oynamışlardı, onlarda filmi daha iyi olmasını sağlamış.
Hazır film demişken illa ki filme eklenen saçmalıklar vardı, olmasaydı iyiydi. O kısımları hiç sevmiyorum. Şu an bu yorumu yazarken filmi izliyorum, arkadaş sahnesinde. İşte bu yorumda şuna değinmek istiyorum, replikler bile aynıydı. Tamam değişenler vardı ama birebir aynı sahnelerdi.
Ve o son kısımda parkta Efsun'un sahnesi bence çok güzeldi. Bir sürü alıntı çıktı kitaptan bu arada.
Uzun yorumun kısası ben pek beğenemedim, eğlenemedim. O niyetle başlamıştım ama olmadı.
Eğer merak ettiyseniz filmlerini izleyin kafi bence, kitaplarını da pdf bulursanız şans verin. :)
Kitaba Puanım 5/3,5^^
Alıntılar^^
-Kalbi güzelliklerle dolu, birbirini seven iki çocuksunuz... Gerçek sevgide hak etmek diye bir şey yoktur. Gerçek sevgi sadece vardır.
*****
Saçma alışkanlıklarımızdan vazgeçmek gibi bir huyumuz yok.
*****
İnsanlara alışmakla geçiyor ömür. Bir sözleriyle şaşırtıyorlar, diyorsun ki "Tamam, artık kimse beni daha fazla şaşırtamaz" sonra başka bir söz ediveriyorlar, daha da fazla şaşırıyorsun.
*****
Bazen hiçbir suçumuz olmamasına rağmen yükleniveriyoruz bir başkasının hatasını. İyi yönünden bakarsak, aslında bu vicdanlı olduğumuzun göstergesidir. Demek ki hakkaniyetliyizdir, insanlığımızı hala kaybetmemişizdir.
*****
Yetinmiyoruz gerçekten. Her birimiz, dünyanın kendi etrafımızda döndüğünü düşünüyoruz. Hayatımızdaki insanla en ufak bir kan uyuşmazlığında çekip gitmeye, gemileri yakmaya hazırız.
Kitap eğlenceli dedik alıntılara bak :D
Bir yorumun daha sonuna geldik, başka yorumlarda görüşmek üzere^^
Güzel bir kitaba benziyor :) Okumak isterim.
YanıtlaSil